فیلم و نرم افزارهای آموزشی کشاورزی، دام و طیور و آبزی پروری
روش دانلود: ارزان و فوری
روش ارسال دی وی دی: قیمت محصولات + 130 هزار تومان هزینه تکثیر، بسته بندی و پست پیشتاز
یکی از گزینه های مناسب به منظور تجاری و رقابتی شدن بخش کشاورزی و حضور فعال آن در بازارهای جهانی، توسعه واحدهای کشت گلخانه ای می باشد. با توسعه کشت های گلخانه ای نه تنها به افزایش تولید در واحد سطح کمک می کند، بلکه به بهره برداری بهینه از آب و خاک به ویژه بهره گیری از قطعات کوچک در روستاها کمک کرده و این امکان را فراهم می کند تا ضمن ایجاد اشتغال بیشتر در محیط های روستایی، محصولات متنوع خارج از فصل را در اختیار مصرف کنندگان قرار دهد.
گوجه فرنگی ( Solanum Lycopersicum ) همانند تنباکو، سیب زمینی و بادمجان، گیاهی است از خانواده Solanaceae یا تاتوره.
گوجه فرنگی یک گیاه چند ساله است که اغلب در اقلیم معتدل به صورت یک گیاه یک ساله معمولاً به ارتفاع 1-3 متر با ساقۀ خشبی که غالباً دور گیاهان دیگر می پیچد، رشد می کند . گوجه فرنگی معمولی، شکل ها، رنگ ها و اندازه های متفاوتی ازمیوه را تولید می کند درحالی که گوجه فرنگی بی دانه که تا درجۀ مشابهی بومی نشده است، میوه قرمز تا زرد به قطر حدوداً 3/5 سانتی متر تا 9/6 سانتی متر تولید می کند. گوجه فرنگی معمولی با گوجه فرنگی بی دانه هرچند دو گونه مختلف هستند، قابل تلاقی می باشد.
گوجه فرنگی زراعی Solanum lycopersicum به علت دارا بودن مواد معدنی و ویتامین های مختلف و آنتی اکسیدانها برای سلامتی انسان بسیار مفید می باشد. گوجه فرنگی هم به صورت تازه خوری و هم به صورت محصولات فرآوری شده مانند انواع سس ها و رب گوجه فرنگی بسیار مورد توجه بوده و مصرف زیادی در ایران و جهان دارد . آفات و بیماری های متعددی همه ساله محصول گوجه فرنگی را تهدید مینماید.
استفاده از نشاء گوجه فرنگی باعث مصرف کمتر آب، کوتاه تر شدن فصل و دوره رویش گوجه فرنگی می شود.
جهـت تولیـد نشـاء گوجـه فرنگـی از سـینی هـای کشـت اسـتفاده مـی شـود. معمـولاً جهـت تولیـد نشــاء بــرای ســبزیجات کنــد رشــد نظیــر گوجــه فرنگــی، فلفــل و کلــم از ســینی هــای بــا ســلولهای کوچـک و در مـورد سـبزیجات سـریع الرشـد نظیـر خیـار، خربـزه، کـدو و هندوانـه از سـینی هـای کشـت بـا سـلول بزرگتـر اسـتفاده مـی شـود.
گوجه فرنگی عمدتاً خودبارور است اما نه به صورت مطلق . میزان دگرگشنی گوجه فرنگی در مناطق معتدل بین 0/5 تا 4 درصد گزارش شده است. در شرایط واقعی تا حد زیادی دگرگشنی می تواند رخ دهد که بستگی به محیط، میکرو کلیما ( خرد اقلیم ) و تنوع زیستی منطقۀ رشد دارد . گرده وقتی دما در محدوده 10 تا 38 درجۀ سانتی گراد باشد، جوانه زده و لولۀ گرده را گسترش می دهد.
علائم برگی سریعترین روش در تشخیص اختلالات تغذیهای گیاه است. گیاهان با نمایش علائم خاص برای هر مشکل به شدت و ضعف هر مشکل پاسخ می دهند . لذا با تشخیص به موقع و صحیح این علائم، کنترل اختلالات تغذیه ای و شناسایی کمبود و بیشبود عناصر امکانپذیر است.
گیاهان نیاز به مقدار زیادی نیتروژن دارند و این عنصر در ساخت کلروفیل (رنگدانه سبز برگها) یا تبدیل کننده نور خورشید به انرژی مورد نیاز گیاه نقش دارد.
مهمترین مسئله در استفاده از کودهای حیوانی و گیاهی ، عاری بودن آنها از بیمارگرها است. کودهای حیوانی، مرغی و یا گیاهی که درست کمپوست نشده اند ، موجب اشاعه آلودگی در گلخانه میشوند و خواص مناسبی ندارند. تجزیه سریع کود دامی تازه و یا پوسیده که به طور صحیح کمپوست نشده باشد، در شرایط مرطوب و گرم گلخانه ها، به شدت تهویه خاک را کاهش داده و تخلخل را پایین می آورد. در چنین شرایطی ریشه خیار که به کمبود اکسیژن حساس است، دچار مشکل شده و پوسیدگی افزایش می یابد.
ادامه مطلب: منابع مواد غذایی مورد نیاز در کشت خیار گلخانه ای
نیازهای کودی خیار گلخانه ای بر اساس آزمون خاک و دوره رشد گیاه به طور خلاصه در سه مرحله به شرح زیر تأمین می شود:
برای رشد خیار در بستر خاکی و به منظور جبران عناصر غذایی از دست رفته خاک، بر اساس آزمون خاک کودهای پایه قبل از کشت مصرف می شوند. یعنی همه فسفر و پتاسیم مورد نیاز و مقدار کمی از نیتروژن، قبل از کشت استفاده می شود.
خیار از جمله محصولات گلخانه ای است که نیاز غذایی بالایی دارد و محصول زیادی در واحد سطح تولید می کند. نیاز غذایی بالا موجب کاهش سرعت به تعادل رسیدن عناصر غذایی در گیاه می شود که پیامد آن بروز علائم کمبود و یا بیش بود خواهد بود. درکشت خیار، انتخاب رقم مناسب از نظر دوره رشد، تراکم، عملکرد و کیفیت محصول و همچنین آزمون خاک قبل از کشت، از نظر حاصلخیزی خاک ضروری است و کاربرد کود باید براساس آزمونهای منظم خاک، تجزیه گیاه و مشاهده علائم ظاهری گیاه صورت پذیرد.
خیار با نام علمی Cucumis sativus L . گیاهی از خانواده کدوئیان میباشد. مبداء و منشاء این گیاه کاملاً مشخص نیست ولی به احتمال زیاد بومی مناطق گرمسیری آسیا ( هندوستان ) و آفریقا میباشد. به نظر میرسد خیار از هندوستان از طرف شرق به چین و از طرف غرب به آسیای صغیر، شمال آفریقا و جنوب اروپا راه یافته است. خیار حدود 300 سال قبل از میلاد در رم و یونان قدیم کشت می شده است. در قرون وسطی کشت خیار تقریبا در سراسر اروپا گسترش پیدا کرد. خیار توسط کریستف کلمب به دنیای جدید راه پیدا کرد.