علف های هرز بادمجان

رشد اولیه بادمجان نسبتاً کند است و به آرامی استقرار پیدا می کند و چون فاصله بوته ها از هم نیزنسبتاً زیاد است لذا در رقابت با علف های هرز به خصوص در اوایل فصل رشد ضعیف است. علف های هرز متعددی از پهن برگها و باریک برگها برای بادمجان ایجاد مزاحمت می کنند. ازجمله این علف های هرز می توان به تاج خروس، سلمه تره، علف هفت بند، تربچه وحشی، فرفیون، خارشتر، خللر، پنیرک، خرفه، آلاله، بومادران، درمنه، توق، پیچک، بارهنگ، مرغ، پنجه مرغی، قیاق و... اشاره کرد.

برای کنترل علف های هرزمزارع بادمجان می توان از روشهای زراعی، مکانیکی وشیمیایی استفاده کرد.

کنترل زراعی

شامل استفاده ازمالچ ها، استفاده ازگیاهان پوششی درآخرفصل و تناوب زراعی مناسب برای کنترل جمعیت علف های هرز .

کنترل مکانیکی

شامل شخم عمیق درآخرفصل زراعی و همچنین قبل از تهیه زمین بادمجان، کولیتواتور زدن بین ردیف های کشت در طول رشد گیاه و وجین علف های هرز مزرعه توسط کارگر.

کنترل شیمیایی

به خصوص در مناطقی که کارگر گران است بسیار معمول می باشد. با اینکه سطح تولید بادمجان نسبتاً بالا است و تولید آن بسیار شبیه به فلفل وگوجه فرنگی است لیکن تعداد علف کش هایی که برای آن ثبت شده است بسیارکمتر از سایر گیاهان است.

با توجه به محدودیتی که درمصرف سموم شیمیایی وجود دارد کشاورزان می باید یک برنامه کنترل علفهای هرز را پیش بینی کنند که تلفیقی ازروش های زراعی، مکانیکی وشیمیایی باشد.

ذیلاً به تعدادی از علف کشهای قابل توصیه درکنترل علف های هرز بادمجان اشاره می گردد:

1-      بنولید (پِرفار): این علف کش به میزان 5/5 تا 6/7 کیلوگرم در هکتار قبل از نشاکاری توسط کولیتواتور با خاک مزرعه مخلوط می گردد و یا اینکه با آب آبیاری مصرف می گردد. علف های هرز سلمه تره، خرفه و تاج خروس را به طور متوسط تا خوب کنترل می کند. قابل استفاده زیرمالچ های پلی اتیلن نیزمی باشد.

2-       کلتودیم (سلکت): برای کنترل علف های هرز یک ساله و برخی گراسهای چند ساله به میزان 0/11 تا 0/28 کیلوگرم (ماده مؤثره) در هکتار در طول فصل رشد و تا 20 روز قبل از برداشت محصول بصورت پاشش مستقیم روی علف هرز بصورت متناوب مصرف می گردد ولیکن مصرف آن درسال نباید از 2/2 کیلوگرم درهکتارتجاوزکند .

3-      DCPA  (داکتال): پس از نشاکار و استقرار بوته ها به میزان 6/7 تا 9 کیلوگرم درهکتار استفاده می گردد. 4 تا 6 هفته پس از مصرف خاک را عاری از علف هرز می کند می بایست تا 8 ماه پس از مصرف از کشت گیاهان حساس خودداری کرد.

4-       ناپروپامید ( بورینول): قبل از نشاکاری به میزان 1/1 تا 2/2 کیلوگرم در هکتار (ماده مؤثره) به عمق 1 تا 2 اینچ با خاک مخلوط می گردد. در خاک های شنی و سبک با نسبت پائین و درخاک های سنگین با نسبت بالا مخلوط می گردد.

5-       گراماکسون (پاراکوات): قبل از نشاکار ی به میزان  0/7 تا 1 کیلوگرم (ماده مؤثره) درهکتار استفاده می گردد.

6-       ستوکسیدیم (پست): به میزان تا 0/21 تا 0/31 کیلوگرم در هکتار (ماده مؤثره ) برای کنترل گراس ها تا 20  روز قبل از برداشت قابل استفاده است. مصرف سالانه آن نباید از 5 کیلوگرم در هکتار تجاوزکند.

7-       تریفلورالین (تریلین): قبل از نشاکاری به میزان 0/55 تا 1/2 کیلوگرم درهکتار با خاک مزرعه مخلوط می گردد .

8-       هالوسولفورون (ساندآ): به منظورکنترل اویارسلام و پهن برگ های جوان به میزان 0/025 تا 0/05 کیلوگرم (ماده مؤثره) در هکتار در بین ردیف ها اسپری می گردد. بایستی از برخورد مستقیم سم با بوته های بادمجان اجتناب کرد.